ਬੰਦਨ ਨਾਮ ਪੁਤ੍ਰ ਹੌਂ ਮਰਿਯੋ ॥

Baandan Naam Putar Houna Mariyo ॥

ਮੇਰੇ ਸਕਲੋ ਸੁਖ ਬਿਧਿ ਹਰਿਯੋ ॥

Mere Sakalo Sukh Bidhi Hariyo ॥

‘My son named Bandon has died and God has revoked all his bliss.’

ਜੋ ਕਹਿ ਮੂੰਡ ਧਰਨਿ ਪਰ ਮਾਰਿਯੋ ॥

Jo Kahi Mooaanda Dharni Par Maariyo ॥

ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਹਿਯ ਦੁਖਤ ਪੁਕਾਰਿਯੋ ॥੫॥

Bhaanti Bhaanti Hiya Dukhta Pukaariyo ॥5॥

Saying so, he hit his head on the ground and, being in agony, wailed aloud.(5)

ਏਕ ਪੁਤ੍ਰ ਤਾਹੂ ਕੋ ਮਾਰਿਯੋ ॥

Eeka Putar Taahoo Ko Maariyo ॥

ਸੋ ਚਿਤਾਰਿ ਤਿਨ ਰੋਦਨ ਕਰਿਯੋ ॥

So Chitaari Tin Rodan Kariyo ॥

‘He had only one son and that died too,’ thinking this, Chattar started to cry as well.

ਤਬ ਹੀ ਘਾਤ ਸੁਨਾਰੇ ਪਾਯੋ ॥

Taba Hee Ghaata Sunaare Paayo ॥

ਨਾਲ ਬੀਚ ਕਰ ਸ੍ਵਰਨ ਚੁਰਾਯੋ ॥੬॥

Naala Beecha Kar Savarn Churaayo ॥6॥

Instantly, he took advantage and, in the blow pipe, he stole the gold.(6)

ਤਪਤ ਸਲਾਕ ਡਾਰਿ ਛਿਤ ਦਈ ॥

Tapata Salaaka Daari Chhita Daeee ॥

ਸੋਨਹਿ ਮਾਟੀ ਸੋ ਮਿਲਿ ਗਈ ॥

Sonahi Maattee So Mili Gaeee ॥

He threw hot pipe on the ground and amalgamated gold with the dust,

ਕਹਿਯੋ ਨ ਸੁਤ ਗ੍ਰਿਹ ਭਯੋ ਹਮਾਰੈ ॥

Kahiyo Na Suta Griha Bhayo Hamaarai ॥

ਪਾਛੇ ਮੂੰਠੀ ਛਾਰ ਕੀ ਡਾਰੈ ॥੭॥

Paachhe Mooaantthee Chhaara Kee Daarai ॥7॥

And said, ‘There was no body left in my house, who could look after my ashes.’(7)

ਜਬ ਸੁਨਾਰ ਤ੍ਰਿਯ ਸੋ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥

Jaba Sunaara Triya So Suni Paaeee ॥

ਬਹੁ ਮੂੰਠੀ ਭਰਿ ਰਾਖਿ ਉਡਾਈ ॥

Bahu Mooaantthee Bhari Raakhi Audaaeee ॥

When the woman ascertained goldsmith’s secret, she picked up a handful of dust and blew on his head saying,

ਸੁਨ ਸੁਨਾਰ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਮਾਹੀ ॥

Suna Sunaara Tere Sri Maahee ॥

ਜਾ ਕੇ ਏਕ ਪੁਤ੍ਰ ਗ੍ਰਿਹ ਨਾਹੀ ॥੮॥

Jaa Ke Eeka Putar Griha Naahee ॥8॥

‘Listen, Goldsmith, this dust is over your head, because you have no son in your house.(8)