ਹਾਥ ਉਚਾਇ ਹਨੀ ਛਤਿਯਾ ਮੁਸਕਾਇ ਲਜਾਇ ਸਖੀ ਚਹੂੰ ਘਾਤੈ ॥
ਸਵੈਯਾ ॥
Savaiyaa ॥
Savaiyya
ਜੋਬਨ ਜੇਬ ਜਗੇ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਜਾਤ ਜਰਾਵ ਜੁਰੀ ਕਹ ਨਾਤੈ ॥
Joban Jeba Jage Ati Suaandar Jaata Jaraava Juree Kaha Naatai ॥
His profile was exquisite, and his body was adorned with ornaments.
ਚਰਿਤ੍ਰ ੮੦ - ੬/੧ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਅੰਗ ਹੁਤੇ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਗ ਸਭੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ਬਨਾਇ ਕਹੀ ਇਕ ਬਾਤੈ ॥
Aanga Hute Brija Loga Sabhe Hari Raaei Banaaei Kahee Eika Baatai ॥
In the courtyard, all had gathered, when Krishna uttered something,
ਚਰਿਤ੍ਰ ੮੦ - ੬/੨ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਹਾਥ ਉਚਾਇ ਹਨੀ ਛਤਿਯਾ ਮੁਸਕਾਇ ਲਜਾਇ ਸਖੀ ਚਹੂੰ ਘਾਤੈ ॥
Haatha Auchaaei Hanee Chhatiyaa Muskaaei Lajaaei Sakhee Chahooaan Ghaatai ॥
Replacing their hands over their chests, the maids smiled in modesty.
ਚਰਿਤ੍ਰ ੮੦ - ੬/੩ - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ
ਨੈਨਨ ਸੌ ਕਹਿਯੋ ਏ ਜਦੁਨਾਥ ਸੁ ਭੌਹਨ ਸੌ ਕਹਿਯੋ ਜਾਹੁ ਇਹਾ ਤੈ ॥੬॥
Nainn Sou Kahiyo Ee Jadunaatha Su Bhouhan Sou Kahiyo Jaahu Eihaa Tai ॥6॥
Through twinkling eyes, they asked, ‘Oh, Krishna, you go from here.’(6)
ਚਰਿਤ੍ਰ ੮੦ - ੬/(੪) - ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ