ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਘੋਰਾ ਨਹੀ ਸਾਥੀ ਸੰਗ ਨ ਕੋਇ ॥

Sasatar Asatar Ghoraa Nahee Saathee Saanga Na Koei ॥

‘Neither I have arms, nor I possess any horses. I have no companion.

ਅਤਿ ਮੁਸਕਿਲ ਮੋ ਕੌ ਬਨੀ ਕਰਤਾ ਕਰੈ ਸੁ ਹੋਇ ॥੧੭॥

Ati Muskila Mo Kou Banee Kartaa Kari Su Hoei ॥17॥

‘I am plunged in a great predicament. Now, only God can help me.(17)

ਸਾਥੀ ਕੋਊ ਸੰਗ ਨਹੀ ਕਾ ਸੋ ਕਰੋ ਪੁਕਾਰ ॥

Saathee Koaoo Saanga Nahee Kaa So Karo Pukaara ॥

‘I have no friend, who could cry for help?

ਮਨਸਾ ਬਾਚਾ ਕਰਮਨਾ ਮੋਹਿ ਹਨਿ ਹੈ ਨਿਰਧਾਰ ॥੧੮॥

Mansaa Baachaa Karmanaa Mohi Hani Hai Nridhaara ॥18॥

‘To prove her words, she must have ascertained to terminate me.’(18)

ਖਾਇ ਮਿਠਾਈ ਰਾਵ ਤਬ ਦੀਯੋ ਪਿਟਾਰੋ ਦਾਨ ॥

Khaaei Mitthaaeee Raava Taba Deeyo Pittaaro Daan ॥

The Raja savoured some sweetment and, then, bestowed the rest of the basket with benediction.

ਵਹ ਬਿਵਾਹਿ ਤਿਹ ਲੈ ਗਯੋ ਅਧਿਕ ਹ੍ਰਿਦੈ ਸੁਖੁ ਮਾਨਿ ॥੧੯॥

Vaha Bivaahi Tih Lai Gayo Adhika Hridai Sukhu Maani ॥19॥

Thereafter, he married her and with great satisfaction took her with him.(l9)

ਦੁਹਿਤ ਜਾਮਾਤਾ ਸਹਿਤ ਜੀਯਤ ਦਯੋ ਪਠਾਇ ॥

Duhita Jaamaataa Sahita Jeeyata Dayo Patthaaei ॥

The woman bade goodbye to her daughter along with the son-in-law,

ਸਭ ਦੇਖਤ ਦਿਨ ਕਾਢਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਮਠਾਈ ਖ੍ਵਾਇ ॥੨੦॥

Sabha Dekhta Din Kaadhiyo Nripahi Matthaaeee Khvaaei ॥20॥

And she accomplished this just by making Raja to eat some sweetments.(20)