ਕਰਮ ਕਾਲ ਤਹ ਐਸੋ ਭਯੋ ॥

Karma Kaal Taha Aaiso Bhayo ॥

ਤੌਨੇ ਦੇਸ ਕਾਲ ਪਰ ਗਯੋ ॥

Toune Desa Kaal Par Gayo ॥

There was time when the famine had spread over the country.

ਜਿਯਤ ਨ ਕੌ ਨਰ ਬਚਿਯੋ ਨਗਰ ਮੈ ॥

Jiyata Na Kou Nar Bachiyo Nagar Mai ॥

ਸੋ ਉਬਰਿਯੋ ਜਾ ਕੇ ਧਨੁ ਘਰ ਮੈ ॥੩॥

So Aubariyo Jaa Ke Dhanu Ghar Mai ॥3॥

Lot of people did not escape death and the only ones who were wealthy survived.(3)