ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ॥

Malaar Mehalaa 4 ||

Malaar, Fourth Mehl:

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਹੀ ਪੀਆ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੂਖ ਨ ਜਾਈ ॥

Gur Parasaadhee Anmrith Nehee Peeaa Thrisanaa Bhookh N Jaaee ||

Those who do not drink in the Ambrosial Nectar by Guru's Grace - their thirst and hunger are not relieved.

ਮਨਮੁਖ ਮੂੜ੍ਹ੍ਹ ਜਲਤ ਅਹੰਕਾਰੀ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

Manamukh Moorrh Jalath Ahankaaree Houmai Vich Dhukh Paaee ||

The foolish self-willed manmukh burns in the fire of egotistical pride; he suffers painfully in egotism.

ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਦੁਖਿ ਲਾਗੈ ਪਛੁਤਾਈ ॥

Aavath Jaath Birathhaa Janam Gavaaeiaa Dhukh Laagai Pashhuthaaee ||

Coming and going, he wastes his life uselessly; afflicted with pain, he regrets and repents.

ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਖਾਈ ॥੧॥

Jis Thae Oupajae Thisehi N Chaethehi Dhhrig Jeevan Dhhrig Khaaee ||1||

He does not even think of the One, from whom he originated. Cursed is his life, and cursed is his food. ||1||

ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥

Praanee Guramukh Naam Dhhiaaee ||

O mortal, as Gurmukh, meditate on the Naam, the Name of the Lord.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Har Har Kirapaa Karae Gur Maelae Har Har Naam Samaaee ||1|| Rehaao ||

The Lord, Har, Har, in His Mercy leads the mortal to meet the Guru; he is absorbed in the Name of the Lord, Har, Har. ||1||Pause||

ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਹੈ ਬਿਰਥਾ ਆਵਤ ਜਾਤ ਲਜਾਈ ॥

Manamukh Janam Bhaeiaa Hai Birathhaa Aavath Jaath Lajaaee ||

The life of the self-willed manmukh is useless; he comes and goes in shame.

ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਡੂਬੇ ਅਭਿਮਾਨੀ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਲਿ ਜਾਈ ॥

Kaam Krodhh Ddoobae Abhimaanee Houmai Vich Jal Jaaee ||

In sexual desire and anger, the proud ones are drowned. They are burnt in their egotism.

ਤਿਨ ਸਿਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਲੋਭ ਲਹਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

Thin Sidhh N Budhh Bhee Math Madhhim Lobh Lehar Dhukh Paaee ||

They do not attain perfection or understanding; their intellect is dimmed. Tossed by the waves of greed, they suffer in pain.

ਗੁਰ ਬਿਹੂਨ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਮ ਪਕਰੇ ਬਿਲਲਾਈ ॥੨॥

Gur Bihoon Mehaa Dhukh Paaeiaa Jam Pakarae Bilalaaee ||2||

Without the Guru, they suffer in terrible pain. Seized by Death, they weep and wail. ||2||

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥

Har Kaa Naam Agochar Paaeiaa Guramukh Sehaj Subhaaee ||

As Gurmukh, I have attained the Unfathomable Name of the Lord, with intuitive peace and poise.

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥

Naam Nidhhaan Vasiaa Ghatt Anthar Rasanaa Har Gun Gaaee ||

The treasure of the Naam abides deep within my heart. My tongue sings the Glorious Praises of the Lord.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

Sadhaa Anandh Rehai Dhin Raathee Eaek Sabadh Liv Laaee ||

I am forever in bliss, day and night, lovingly attuned to the One Word of the Shabad.

ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਸਹਜੇ ਪਾਇਆ ਇਹ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੩॥

Naam Padhaarathh Sehajae Paaeiaa Eih Sathigur Kee Vaddiaaee ||3||

I have obtained the treasure of the Naam with intuitive ease; this is the glorious greatness of the True Guru. ||3||

ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥

Sathigur Thae Har Har Man Vasiaa Sathigur Ko Sadh Bal Jaaee ||

Through the True Guru, the Lord, Har, Har, comes to dwell within my mind. I am forever a sacrifice to the True Guru.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਰਖਉ ਸਭੁ ਆਗੈ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ॥

Man Than Arap Rakho Sabh Aagai Gur Charanee Chith Laaee ||

I have dedicated my mind and body to Him, and placed everything before Him in offering. I focus my consciousness on His Feet.

ਅਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਆਪੇ ਲੈਹੁ ਮਿਲਾਈ ॥

Apanee Kirapaa Karahu Gur Poorae Aapae Laihu Milaaee ||

Please be merciful to me, O my Perfect Guru, and unite me with Yourself.

ਹਮ ਲੋਹ ਗੁਰ ਨਾਵ ਬੋਹਿਥਾ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਈ ॥੪॥੭॥

Ham Loh Gur Naav Bohithhaa Naanak Paar Langhaaee ||4||7||

I am just iron; the Guru is the boat, to carry me across. ||4||7||